DALGINLAR

  Belki bir efsane olamayacak kadar sıradan, kimsenin önemseyip merak etmeyeceği kadar basit başlamıştı aşk hikayeleri. Bir gülüş, bir bakış, bir kelime.. Öyle bir gülüş ki hiç olmadık zamanlarda akılda beliren, vücuttaki tüm hücrelerin çalışma prensibini alt üst edebilecek güçte. Öyle bir bakış ki güneşini kaybetmiş bir insanın dünyasını aydınlatabilecek kadar güçlü. Evet, aşkları sıradan başlamıştı ama bitişi bir efsane doğurabilecek kadar güçlü olacaktı belki.   Herkesin aşka yüklediği anlam başkaydı. Kalplerin dayananıklılık eşiği bambaşka. Kimi duyguların altından kalkabilirken kimi ağırlığında ezilip, ateşinde yanıp kavruluyordu. Aşktan beklentileri artıyla eksi, sıcakla soğuk, geceyle gündüz, siyahla beyaz kadar birbirinden farklıydı. Tek ortak noktaları çaresizce bir ateşin içine düşmüş olmalarıydı.   ...  Teslimiyet diyordu mesela. kayıtsız şartsız, sorgulamadan teslim olmamı bekliyordu. İnanmaktan, sınırsız ve sonsuz güvenmekten bahsediyordu bana. Ben daha teslim ol

Kalbine bak! Derdin derun olduğu zamanlardan, Papirüs sayfalara nakşedilmiş karaca resimlerine bakan, Büyüsünden korkup da felak nas okuduğumuz O tılsımlı bakışlardan kaçan kalbimiz! Delilerin ucunu bırakmadığı bir hırkayı sarmışken gönlümüze İliğine dar düğmelerin kollandığı bir zamanı bırakıp kenara, Ve telvesine buruk bir acıyla dudak değdirdiğimiz fincanın tabağından fallar devşiren yüzlerden kaçıp Gidiyoruz işte be! Gidiyoruz ! Merak keskin bir bıçağın kınından kaçırdığı bütün kesikleri üstlenmekmiş dediler. Eyvallah ama bu yara açmaya meyil niye? Sabahın seherinde kuşlar öterken yani öyle diyor türkü bende suç yok. Yani suya bakıp yârin aksini gördüğüm bütün türküleri anlatmaya kalksam Yani ayın şavkını falan iliştirsem şimdi şuracığa… Offffff ulan ne sesti,yani indirdi camı çerçeveyi! Yani bir şiir yaklaşsam, bu merak, bu koku yitirir kendini Ben düşteyim be şimdi kendinden kaçan! Gerçekten kaçan! Bulduğumuz biraz hanımelinden b